از راهکارهای فنی و اقتصادی و همچنین سیاسی در حوزه صنعت تولید برق کشور استفاده از سیستم های تولید پراکنده می باشد که با تولید برق در محل مصرف نه تنها منجر به کاهش هزینه های تولید و انتقال خواهد شد بلکه امنیت شبکه را نیز در شرایط حساس و بحرانی بهبود خواهد بخشید. در دهه‌های اخیر، پیشرفت‌های فناوری، تغییرات اقتصادی و مقررات زیست‌محیطی سبب شده که نسبت به مفهوم تولید پراکنده علاقه‌مندیهای فراوانی به وجود آید و آژانس بین‌المللی انرژی در سال ۲۰۰۲ توسعه فناوریهای تولید پراکنده، محدودیت در ساخت خطوط انتقال، افزایش تقاضای انرژی پایدار از سوی مشترکان، خصوصی‌سازی بازار برق و نگرانی‌های تغییرات آب‌و هوا را به عنوان عوامل اصلی رشد روز افزون نیروگاه های تولید پراکنده اعلام نمود.
از مزایای اصلی نیروگاه های مقیاس کوچک در طرح تولید پراکنده می توان به موارد ذیل اشاره نمود:
- جلوگیری از افزایش ظرفیت شبکه و کاهش تلفات در انتقال
- کاهش هزینه‌های خرید انرژی، به‌خصوص در مورد بارهای حرارتی (بخار، آب گرم و سیستم خنک‌کننده)
- کاهش نگرانی‌های ناشی از نوسانات نرخ انرژی
- افزایش قابلیت اطمینان، بهبود کیفیت و پیک سایی
- ایجاد امکان منبع جدید درآمد و امکان حضور بیشتر بخش خصوصی به دلیل سهول تأمین مالی
- توسعه پدافند غیرعامل و افزایش امنیت صنعت برق
- کاهش هزینه های تأمین انرژی اولیه برای مصرف کننده
در کشور ما نیز با تعریف ساز و کارهای قانونی نسبت به توسعه نیروگاه های کمتر از 25 مگاوات به عنوان طرح تولید پراکنده اقدام و فعالیت های گسترده ای در این خصوص صورت پذیرفت. بر این اساس و با استناد به بند ب ماده 122 قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و آیین نامه اجرائی بند ب ماده 25 قانون برنامه چهارم توسعه کشور دستورالعمل توسعه مولد مقیاس کوچک در این راستا ابلاغ و قراردادهای خرید برق در قالب های تضمینی و سپس در دیگر قالب های قانونی فراهم گردید. در حال حاضر این طرح در قالب بهره گیری از مولدهای گازسوز، توربین های گازی و انرژی های تجدیدپذیر رشد چشمگیری در عرصه تولید برق داشته و توسعه یافته است. صنعت برق جهان و البته ایران در رویارویی با پارادایم توسعه، سه چالش اساسی کاهش شدت مصرف برق، توسعه انرژی های نو و کاهش آلاینده ها را پیش رو خواهد داشت که بر اساس مطالعات صورت گرفته توسط مؤسسه EPRI، پرداختن به این اولویت ها و چالش های سه گانه تنها با تمرکز بر پنج موضوع استراتژیک ممکن خواهد شد؛ از جمله ی این موارد توسعه انرژی های تجدیدپذیر می باشد که به نظر می رسد علاوه بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و توازن و کاهش ریسک سبد تولید، با کاهش تلفات از طریق تولید در محل مدیریت مصرف را نیز به همراه خواهد داشت.
با این وجود، متأسفانه جمع ظرفیت انرژی های تجدید پذیر کشور عدد قابل توجهی نیست در حالیکه در کشور آلمان با شدت تابش 50 درصدی نسبت به ایران، مجموع ظرفیت صفحه های خورشیدی نصب شده بالغ بر 32 هزار مگاوات و سرانه برق تجدیدپذیر حدود 870 وات است. در همین راستا و با تصویب دو ماده 19 و 69 قانون بودجه سال 1392 زمینه قانونی لازم برای سرمایه گذاری و توسعه انرژی های تجدید پذیر در ایران فراهم گردید و شرکت گسترش آب و برق پاسارگاد کیش نیز با هدف گذاری در راستای توسعه انرژی های تجدید پذیر به خصوص انرژی خورشیدی، تلاش نمود تا سبد تولید برق را با بهره گیری از انرژی پاک بهینه و تکمیل نماید.